Normy dla rękawic ochronnych. Część 2

W drugiej części naszego artykułu poświęconego normom BHP dla rękawic roboczych skupimy się na kilku innych rodzajach rękawic, które są niezbędne w różnych dziedzinach pracy. Zapoznamy się z normami i wytycznymi dotyczącymi rękawic antywibracyjnych, które zapewniają ochronę przed szkodliwymi skutkami wibracji na stanowiskach pracy. Omówimy również normy dotyczące rękawic medycznych jednorazowych, rękawic z materiału izolacyjnego oraz rękawic przeznaczonych do kontaktu z żywnością, które są kluczowe dla zapewnienia bezpiecznej i higienicznej pracy w odpowiednich branżach.

Rękawice odporne na drgania i wstrząsy mechaniczne - norma EN 10819:2013

Wymagania stawiane przed rękawicami antywibracyjnymi określa norma EN 10819. Norma ta określa metodę pomiaru laboratoryjnego, sposób analizy danych oraz sporządzania protokołu badań współczynników przenoszenia drgań (TRM, TRH).

Wynik ich pomiaru stanowi o zasadności klasyfikacji rękawicy jako tłumiącej wibracje.

Jednocześnie spełnione muszą zostać następujące warunki: 

• TRM < 1 (wartość średnia skorygowanego współczynnika przenoszenia drgań przez rękawicę w zakresie częstotliwości 32 - 200 Hz  mniejsza od 1),
  
• TRH < 0,6 (wartość średnia skorygowanego współczynnika przenoszenia drgań przez rękawicę w zakresie częstotliwości 200 - 1250 Hz mniejsza od 0,6).  

Oznacza to, że rękawice nie mogą wzmacniać wibracji przekazywanych do organizmu w zakresie częstotliwości 32 - 200 Hz, muszą redukować drgania w zakresie 200 - 1250 Hz do wartości mniejszych niż 60% wartości drgań (pomiar na dłoni bez rękawicy) oraz być pokryte materiałem antywibracyjnym również w obszarze palców. 

Rękawice ochronne podczas użytkowania ręcznych pilarek łańcuchowych - norma PN-EN ISO 11393-4:2019-12 (dawniej EN 381-7)

Norma opisuje wymagania jakie muszą spełnić rękawice przeznaczone do ochrony rąk przed przecięciami piłą łańcuchową. Rękawica spełniająca tą normę powinna być oznaczona piktogramem, przy którym powinna być umieszczona cyfra oznaczająca klasę ochrony (od 0 do 4), czyli klasę prędkości łańcucha, przy której wykazano odporność rękawic na przecięcie. 

Rękawice chroniące przed przecięciami i ukłuciami nożami ręcznymi - norma PN-EN 1082

Norma opisuje wymagania jakie muszą spełnić rękawice przeznaczone do ochrony rąk przy pracy z nożami ręcznymi. Rękawice spełniające wymagania tej normy powinny być oznakowane piktogramem. Przy piktogramie nie stosuje się oznaczeń literowych ani cyfrowych. 

Rękawice chroniące przed przecięciem nożami z napędem - norma PN-EN 14328

Norma opisuje wymagania jakie muszą spełnić rękawice przeznaczone do ochrony rąk przy pracach z nożami z własnym napędem. W przypadku tej normy nie stosuje się specjalnych znaków graficznych oznaczających rodzaj zagrożenia. 

Rękawice ochronne przed promieniowaniem jonizującym i skażeniami promieniotwórczymi - norma PN-EN 421:2010

W celu ochrony przed skażeniem radioaktywnym rękawica musi być odporna na działanie płynów i musi spełniać wymogi testu penetracji zdefiniowane w EN 374. Rękawice używane w skażonym środowisku powinny zapewniać wysoka odporność na przenikanie pary wodnej. W celu ochrony przed promieniowaniem jonizującym rękawica musi zawierać pewną ilość ołowiu, określona jako równowartość ołowiu. Równowartość ołowiu musi być oznaczona na każdej rękawicy. 

Materiały wystawione na działanie promieniowania jonizującego mogą być modelowane na podstawie ich podatności na pękanie pod wpływem ozonu. Powyższy test jest opcjonalnym i może być użyty jako pomoc w wyborze rękawic, które wymagają odporności na promieniowanie jonizujące. 

Rękawice medyczne do jednorazowego użytku - norma PN-EN 455:2004

Rękawice medyczne do jednorazowego użytku są niezwykle istotnym elementem ochrony zarówno personelu medycznego, jak i pacjentów. Norma PN-EN 455:2004 określa wymagania dotyczące jakości i wytrzymałości rękawic medycznych. W ramach tej normy analizuje się różne aspekty, takie jak rozmiar, elastyczność, odporność na przebicie, nieszkodliwość dla skóry oraz testy na szczelność i przepuszczalność mikroorganizmów.

Wymagania i badania na nieobecność dziur 

Wymagania dotyczące rękawic medycznych określone w normie PN-EN 455:2004 obejmują testy fizyczne, chemiczne oraz mikrobiologiczne, które mają na celu zapewnienie skuteczności i bezpieczeństwa produktu. Dzięki tym normom, personel medyczny może mieć pewność, że rękawice, których używają, są wysokiej jakości i nie stanowią zagrożenia dla pacjentów.

Prace pod napięciem. Rękawice elektroizolacyjne - norma PN-EN 60903:2006

Norma rozróżnia dwa rodzaje rękawic elektroizolacyjnych: 

• rękawice izolacyjne pięcio- i trzypalcowe przewidziane do stosowania łącznie z wkładanymi na nie skórzanymi rękawicami ochronnymi, które mają zapewnić ochronę przed czynnikami mechanicznymi (nazywane w skrócie rękawicami izolacyjnymi); 
• rękawice izolacyjne pięcio- i trzypalcowe, zapewniające jednoczesną ochroną przed porażeniem prądem i przed czynnikami mechanicznymi, stosowane samodzielnie, bez dodatkowych rękawic (nazywane rękawicami kompozytowymi). W normie wymieniono również rękawice kompozytowe długie, czyli rękawice kompozytowe stosowane do zapewnienia ochrony całego ramienia. 

Klasy rękawic elektroizolacyjnych i odpowiadające im wartości napięcia probierczego: 

Rękawice kompozytowe są dostępne tylko w klasach 00, 0 i 1, natomiast rękawice kompozytowe długie – tylko w klasach 1, 2 i 3. 

Dodatkowo, wyróżnia się pięć kategorii rękawic do prac pod napięciem, w zależności od ich właściwości specjalnych*): 

• kategoria A – rękawice odporne na działanie kwasu, 
• kategoria H – rękawice odporne na działanie oleju, 
• kategoria Z – rękawice odporne na działanie ozonu, 
• kategoria R – rękawice odporne na działanie kwasu, oleju, ozonu, 
• kategoria C - rękawice odporne na działanie skrajnie niskiej temperatury.
  

Rękawice do gastronomii i nie tylko - rękawiczki dozwolone do kontaktu z żywnością

Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością muszą spełniać wymagania Rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Rozporządzenie (w formie zmiany rozporządzenia) (WE) Nr 10/2011 z dnia 14 stycznia 2011.  

W jakimkolwiek przypadku wyroby te nie mogą powodować przenikania do żywności substancji w ilościach, które mogą: stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka, powodować niemożliwe do przyjęcia zmiany w składzie takiej żywności lub powodować pogorszenie jej cech organoleptycznych. Do materiałów i wyrobów, które w chwili wprowadzania do obrotu nie weszły jeszcze w kontakt z żywnością, dołącza się symbol, którego wzór przedstawia kieliszek i widelec.